|
Arfabêto
[ Grafîa ofiçiâ ]
Chi sótta gh'é a lìsta di scìmboli che se dêuvian pe scrîve o zenéize.
A Æ B C
Ç CS D E
EU F G H
I J L
M N
O P Q R S
T U V X
Z
[ Dìnni a teu ]
[ Lêzi i coménti ] |
 Màppa do scîto
 Dôv'én i coménti
 Covertìnn-a
|
|
|
A denòtta o són [E:] lóngo e avèrto e a no pìggia mâi l'acénto.
- A-a fìn da paròlla a l'é sénpre tònica:
ti t'æ [ti "t E:], çitæ [si"tE:],
pægoa ["pE:gwa], bæxinâ [bE:Zi"na:].
- Eceçión: into grùppo ænn- e into grùppo de fìn paròlla
æn a gh'à o són [E] cùrto e avèrto: ænn-a ["ENNa],
tagiæn [ta"dZEN].
- Davànti a c, g, sc a se conpòrta cómme 'na a:
ciæo ["tSE:u], sciacælo [Sa"kE:lu], giæa ["dZE:a],
gælo ["gE:lu], lasciæ [la"SE:],
scæn ["skEN].
- Se a létia æ a no l'é disponìbile se dêuvia o digràmma ae
scibén ch'o peu lasciâ di dùbbi.
A se pronónçia sénpre [s].
Régole pe l'ùzo da ç
- Régola generâle: a se dêuvia sôlo prìmma de vocâle e, i.
- Régola pràtica: a se métte quànde a c de scìlabe italiànn-e
ce e ci a se pronónçia [s] in zenéize: çénn-a ["seNNa], riçètta
[ri"sEtta], giùdiçe ["dZydise].
- A l'é de lóngo séncia: açende
[a"sende], pastiçê [pasti"se:],
açidente [asi"dente].
Eceçión: a peu vegnî dóggia pe-a régola pe radogiâ e consonànte in paròlle cómme
vìçio - vìççi; natalìçio -
natalìççi.
- A s'adêuvia inti grùppi çia, çio tònichi ò àtoni: inparçiâle [iNpar"sia:le], gràçia ["grasia],
deliçiôzo [deli"siu:zu], ezercìçio
[ezer"cisiu].
- A s'adêuvia inta dezinénsa tònica çión:
naçión [na"siun], porçión
[pur"siun].
- Inte tùtti i câxi a peu êse sostitoîa da 'na s séncia: çê - sê, òçio - òsio.
Ma fæ atençión!
- Prìmma de vocâle a, o, u a l'é sostitoîa da s séncia ò dóggia a segónda
di câxi e a s a se mantêgne ànche into plurâle: brasso, brasse (eròu
braçço, braççe); pansa, panse (eròu pança, pançe).
- I vèrbi che a l'infinîo gh'àn 'na s mantêgnan a s inte tùtta a
coniogaçión: comensâ, comensémmo (eròu començémmo).
- Inta coniogaçión di vèrbi vìnçe e
conpòsti, tòrçe e conpòsti, (che pêuan êse
ànche scrîti vìnse, tòrse) se dêve sénpre scrîve: vìnsan, tòrsan.
- A ç a no dêve êse uzâ, a-o pòsto da s, inta prìmma persónn-a plurâle
di vèrbi riflescîvi: se lavémmo
(eròu çe lavémmo), se
vedémmo (eròu çe vedémmo).
O l'é 'n grùppo de doê consontànte ch'o se dêuvia in càngio da létia x,
che in zenéize a gh'à o són [Z], in paròlle cómme bòcs e bòcseur.
A se pronónçia in doî mòddi: [e] ò [E]. Precizaménte:
- e sénsa acénto a se pronónçia [e] cùrta e serâ.
- é a se pronónçia [e] cùrta e serâ, a se dêuvia sôlo in poziçión
tònica: lê o l'é ["le: u "l e],
ménoa ["menwa].
- ê a se pronónçia [e:] lónga e serâ, a peu êse tònica ò
àtona: ti t'ê [ti "t e:], strapontê [strapun"te:], pêtenâ [pe:te"na:].
- è a se pronónçia [E] cùrta e avèrta, a se dêuvia sôlo in poziçión
tònica: pèrsego ["pErsegu].
O l'é 'n digràmma ch'o se pronónçia [2].
- A-a fìn da paròlla o l'é sénpre tònico e lóngo; pe quésto no se ghe métte
nisciùn acénto: faxeu [fa"Z2:].
- eu sénsa acénto o se pronónçia [2] cùrto: eugezâ [2dZe"za:].
- éu o se pronónçia [2] cùrto, o se dêuvia sôlo in poziçión
tònica: tréuggio ["tr2ddZu], téuscego ["t2Segu].
- êu o se pronónçia [2:] lóngo, o peu êse tònico ò àtono:
crêuzo ["cr2:zu], dêuviémmo [d2:"vjemmu].
- Davànti a c, g, sc o se conpòrta cómme 'na e:
sccéuppo ["StS2ppu], ancheu [an"k2:], tovageu [tuva"dZ2:],
verghéugna [ver"g2JJa],
fascêua [fa"S2:a], schéuggio
["sk2ddZu].
A no se dêuvia inta coniogaçión do vèrbo avéi.
mi ò / ti t'æ / lê o l'à /
noî émmo / voî éi / lô
àn
A denòtta a vocâle [i], a semivocâle [j] e a l'é 'n ségno gràfico,
ch'o no gh'à nisciùn són, inti digràmmi ci, gi e into trigràmma
sci.
- i sénsa acénto a se pronónçia [i] cùrta: picón [pi"kuN].
- ì a se pronónçia [i] cùrta, a se dêuvia sôlo in
poziçión tònica: pìn ["piN], poscìbile [pu"Sibile].
- î a se pronónçia [i:] lónga, a peu êse tònica ò àtona: luxî [ly"Zi:], îsâ [i:"sa:].
- Quànde a l'é semivocâle a peu êse sostitoîa da-a létia j, ma se
conséggia de fâlo sôlo pe eliminâ quàrche anbigoitæ inti ténpi di vèrbi.
A l'é in dizûzo, ma a peu servî inte sti câxi.
- A peu êse dêuviâ dòppo a c, a g e o digràmma sc pe marcâ
che
- diversaménte da-o ténpo infinîo, into ténpo indicatîvo futûro a
i a se dêve fâ sentî in stisinìn: (prìmma paròlla: infinîo, segónda: futûro)
mangiâ [maN"dZa:], mangjâ [maN"dZja:]; maciâ [ma"tSa:], macjâ [ma"tSja:]; lasciâ [la"Sa:], lascjâ
[la"Sja:].
- diversaménte da-o particìpio pasòu, into ténpo condiçionâle prezénte
a i a se dêve fâ sentî in stisinìn: (prìmma paròlla: particìpio pasòu, segónda:
condiçionâle prezénte) mangiæ
[maN"dZE:], mangjæ [maN"dZjE:];
maciæ [ma"tSE:], macjæ [ma"tSjE:]; lasciæ [la"SE:], lascjæ
[la"SjE:].
A peu êse dêuviâ pe indicâ che a i a se dêve fâ sentî in stisinìn in paròlle
cómme gjêmo ["dZje:mu], socjêtæ [sutSje:"tE:].
Se sconséggia de dêuviâla tra dôe vocâle pe indicâ o són [j] inténso,
in paròlle cómme màjo ["majjo],
séja ["sejja], perché a l'é
inùtile, dæto che se a vocâle ch'a vêgne prìmma a l'é cùrta a [j] a l'é inténsa,
s'a l'é lónga no: véja, e cùrta,
[j] inténsa ["vejja]; mizêia,
e lónga [j] normâle [mi"ze:ja].
Prìmma da b e da p a se pronónçia [N]. Pe quésto, scibén
ch'o l'é consentîo l'ûzo da m, l'é mêgio dêuviâ a létia n prìmma
da b e da p: banbòccia
[baN"bOttSa], sanpa [saN"pa].
A se pronónçia in doî mòddi: [n] ò [N]. Precizaménte:
- A se pronónçia [N] a-a fìn da paròlla e prìmma de 'na consonànte:
sapìn [sa"piN], cantón
[caN"tuN]. 'N'inportànte propiêtæ da n velare a l'é móstrâ inte
sta pàgina.
- A se pronónçia [n] prìmma de 'na vocâle: nòstro ["nOstru], canâ
[ca"na:], cantonê
[caNtu"ne:].
- Nòtta. A n de l'artìcolo maschîle un, in, 'n e da prepoxisión
sénplice in a se pronónçia [n] se a paròlla dòppo a coménsa pe vocâle
òpûre [N] se a paròlla dòppo a coménsa pe consonânte: o l'êa 'n òmmo [u "l e:a n "Ommu], o l'êa 'n figeu [u "l e:a N fi"dZ2:].
NN-
O denòtta o són [N] tra e vocâle.
- O s'atrêuva sôlo inta penùrtima scìlaba da paròlla e o l'é sénpre tònico:
canpànn-a [caN"paNNa], pénn-a ["peNNA].
- Pe-a régola pe radogiâ e consonànte, inte fóme
verbâli a n a vêgne séncia:
conpón-an [cuN"puNaN],
s'aranpin-an [s araN"piNaN].
- O l'é sénpre scrîto co-o tratìn.
- O grùppo nn sénsa o tratìn o se pronónçia cómme in italiàn: cabànna [ca"banna], pénna ["penna].
A se pronónçia in doî mòddi: [u] ò [O], ma inte quésto segóndo câxo ghe
va sénpre l'acénto. Precizaménte:
- o sénsa acénto a se pronónçia [u] cùrta: mogógno [mu"guJJu].
- Eceçión: into ditóngo àtono ou, e sôlo inte sto câxo, a se
pronónçia [O]: gànbou
["gaNbOw].
- ó a se pronónçia [u] cùrta, a se dêuvia sôlo in poziçión
tònica: scocozó
[skuku"zu], pónto ["puNtu].
- ô a se pronónçia [u:] lónga, a peu êse tònica ò àtona:
anciôa [aN"tSu:a], dôçeménte [du:se"meNte].
- ò a se pronónçia [O] cùrta e avèrta, a peu êse tònica ò àtona:
mi ò [mi "O], pòrta ["pOrta], òféiza
[O"fejza].
- ö a se pronónçia [O] lónga e avèrta, a peu êse tònica ò àtona:
resciöo [re"SO:u],
öxélli [O:"Zelli].
ÒU - OU
Tùtti doî se pronónçian [Ow].
- òu o se dêuvia in poziçión tònica:
lasciòu [la"SOw], çiòula ["sjOwla],
òua ["Owwa].
- ou o se dêuvia in poziçión àtona:
sùcou ["sycOw], pövou ["pO:vOw],
louâ [lOw"a:], moulétta [mOw"letta].
S'a l'é prìmma de 'na vocâle a se pronónçia sénpre [s]; prìmma de 'na consonànte
a se conpòrta cómme in italiàn.
- Prìmma de 'na vocâle a se pronónçia sénpre [s]: pöso ["pO:su], diségno
[di"seJJu], resâto [re"sa:tu].
- Prìmma de consonànte c [k], f, p, q, t a se pronónçia sénpre [s]:
scöpéllo [skO:"pellu], descadenâ [deskade"na:],
sfrêxo ["sfre:Zu], desfæto
[de"sfE:tu], spægo ["spE:gu], rispónde [ri"spunde], squàddra ["skwaddra],
pasquêta [pa"skwe:ta], stìmma
["stimma], àstrego ["astregu].
- Prìmma de consonànte b, d, g [g], l, m, n, r, v a se pronónçia sénpre
[z]: sbàtte ["zbatte], desbêlâ [dezbe:"la:], sdraiâse [zdra"ja:se], giurisdiçión [dZyrizdi"siuN], sgrêuxo [zgr2"Zu], trasgredî [trazgre"di:],
slìtta ["zlitta], bislóngo
[bi"zlungu], smangiaxón [zmaNdZa"ZuN],
trasmétte [tra"zmette], snervâse [zner"va:se], disnâ [di"zna:],
sregolòu [zregu"lOw], svegnî
[zve"Ji:], desviâ [de"zvja:].
SCC
Quésto grùppo o se pronónçia cómm'o l'é scrîto [StS]: masccetto [ma"StSetto], rasccia [ra"StSa].
A se pronónçia in doî mòddi: [y] e, inte tréi câxi, [w]. Precizaménte:
- u sénsa acénto a se pronónçia [y] cùrta: ruménta [ry"meNta].
- ù a se pronónçia [y] cùrta, a se dêuvia sôlo in poziçión tònica:
copùsso [ku"pyssu], rùstego ["rystegu].
- û a se pronónçia [y:] lónga, a peu êse tònica ò àtona: drûo ["dry:u].
- A l'é sogètta a-o coscì dîto "iotacìsmo da u pretònica" e a se peu cangiâ inte 'na
i: bitêga pe butêga, pignàtta pe pugnàtta, miâgia pe muâgia.
- Træ eceçioìn dôv'a se lêze [w]:
- into grùppo qu: quande
["kwande],
- into ditóngo tònico òu:
zugòu [zy"gOw],
- into ditóngo àtono ou: sélou
["selOw].
A se pronónçia [Z]: xàtta
["Zatta], vìxita ["viZita], raxón [ra"Zun].
A no l'é mâi dóggia e a no va fæta segoî da 'na i, levòu o futûro indicatîvo:
lê o taxiâ ["le: u ta"Zja:].
A se pronónçia sôlo inte 'n mòddo: [z]:
câza ["ca:za], îzoa ["i:zua],
ripözo [ri"pO:zu], ûzo ["y:zu], zenéize
[ze"nejze].
|
[ in çimma da pàgina ]
|
àn dîto a seu
10/04/2021 - 11:57
ALB, Zêna
Crêuzo = palma della mano;
sciàcca chi10/04/2021 - 11:57
Piero, Bösanæo
êu o se pronónçia [2:] lóngo, o peu êse tònico ò àtono: crêuzo ["cr2:zu], dêuviémmo [d2:"vjemmu].
Così c'è scritto sopra.
Ma crêuzo (con la "o" finale, cosa significa in italiano?
Grazie.
Piero
16/11/2017 - 12:39
ALB, Zêna
Écco i nómmi de létie:
a, bi, ci di, e, èffe, gi, àcca, i, èlle, èmme, ènne, ò, pi, co [ku], èrre,
èsse, ti, o [u], vo [vu], zìtta.
A nn- se ghe dîxe ènne ènne e pægio a scc se ghe dîxe èsse ci ci; a-a létia
æ se ghe dîxe a e atacæ. 16/11/2017 - 12:39
Gian Marco Mancini, Roma
Non so se sia la pagina giusta dove chiedere, ma ci provo:
qualcuno sa dirmi quali sono - in grafìa ofiçiâ - i nomi delle lettere in
genovese (come - in italiano - "a", "bi", "erre", "effe" etc.)?
I nessi consonantici - come "nn-" o "scc" - hanno nomi proprî? Se sì, quali sono?
Faccio questa richiesta perché vorrei aggiungere i nomi ad un dizionario online.
Saluti, e grandissimi complimenti per il sito
P.S.: Scusate se uso l'italiano e non il genovese, ma non sono ancora abbastanza ferrato.
13/01/2016 - 08:23
Davide, Zena
In una canzone (di cui ora non trovo il titolo) Mario Capello pronuncia Nino BIXIO alla genovese
con la [Z], e suona bene. FRIXIONE si deve dire con la [Z], se è un cognome genovese. Invece,
ad esempio, TAXI, che non è genovese, va pronunciato all'inglese; se usassimo il suono [Z],
sarebbe voce del verbo tacere. GARAGE è una parola francese, la pronuncio e la scrivo come tale.
Se scrivessi GARAXE in un vocabolario genovese dovrei anche inventare un significato per tale
lemma.
Saluti 12/01/2016 - 10:48
ALB, Zêna
In zenéize x a se pronónçia [Z]. Quindi Frixa o se dîxe ["fri:Za]. Però i dùbbi gh'én:
cómme dî in italiàn Bixio e Frixione? E "garage" [ga"ra:Z] cómm'o se scrîve: garax? 12/01/2016 - 10:48
Davide, Zena
I cognomi liguri contenenti la X, non andrebbero pronunciati [Z]?
Si sente pronunciare RIXI con la x inglese, non suona bene.
Ho sentito pronunciare MAXENA con la z genovese (Mazena), non sarei tanto
d'accordo.
E poi a Genova c'è FRIXA, come andrebbe pronunciato?
Saluti
30/07/2015 - 13:51
ALB, Zêna
No gh'é nisciùnn-a eceçión. A régola a vâ, cómme sciâ l'à scrîto, prìmma de vocâle a, o, u. Inta
paròlla açénde a "ç" a l'é prìmma de 'na "e" e quìndi se scrîve giustaménte "ç". 30/07/2015 - 13:51
dani, 'Ubbia
salve,
ghe sriitu ( nu riesciu a fa' u segnu cu u pumellu pe-a i lunga, scusaeme) ) "Prìmma de
vocâle a, o, u a l'é sostitoîa da s séncia ò dóggia a segónda di câxi"
alua a parolla açende ? sajà n'aatra eceçión ! grassie e cumplimenti pe-u vostro belliscimo
sciito e bun proseguimento !
(d'ora in poi cercherò di scrivere usando la grafia ufficiale)ma l'è n casin, me vegne da
mette U...
30/07/2015 - 13:11
ALB, Zêna
No. A létia Æ a raprezénta o són [E] lóngo, ma inta tabelìnn-a de sta pagina chi són sôlo raprezentæ in soìn
cùrti. 30/07/2015 - 13:11
dani, 'Ubbia
salve, ma su scimbulu chìe Æ 'AE'u nu duvieiva eese scriitu insemme ae euttu vucali, che
saiesciu alùa neuve.....???
ringrasiu pe' a pasiensa....d.
27/02/2015 - 00:13
ALB, Zêna
Vàn bén tùtti i doî mòddi: niâtri o l'é ciù popolâre, noiâtri ciù borghéize.
Gràçie pe-i conpliménti. 27/02/2015 - 00:13
Chicco, Zena
Quae o l'é o moddo ciù corretto de scrive "siamo noi", "sémmo niâtri" o "sémmo noiätri" ?
Graçie, complimenti pe-o vostro belliscimo scîto e bon proseguimento !
22/06/2014 - 18:32
ALB, Zêna
A paròlla riseu a se pronónçia [ri"s2:]; pe l'arfabêto fonetico sciacâ chi. 22/06/2014 - 16:02
gabriela quartino,
como se pronuncia rissëu?
29/11/2009 - 11:11
ALB, Zêna
Into scîto de l'Académia tùtte e paròlle són scrîte con l'acénto giùsto pe fâ
savéi quæ o l'é l'acénto giùsto da dêuviâ. L'é ciæo che, se se scrîve tra persónn-e
che o zenéize o-o conóscian, se peu dêuviâ o sôlo acénto òbligatöio: quéllo in
scê paròlle trónche con ciù scìlabe che finìscian pe vocâle tònica.
Scignorîa.
29/11/2009 - 05:17
loenso, Cicago
Pê mí â l'è un pó 'na belinâ 'sta chí de mettise a scrïve tutti î açenti e ê cosse
varie...pê mí ô l'êa ciù façile scrïve co-ê lettîe che ghe son insci'a tastêa...perché,
dixemmogou, l'è zà tanto se gh'è quarcun ch'ô parla ô zeneize, fegûite s'î se metten
a scrïve con tutte ste fregoggie!!! comunque me fa piaxei che da gente se mette a
curtivâ a nóstra curtûa perche â no devve da môí
26/05/2009 - 09:32
lin, compumon
http://no ghè no/
Sun passou da chi pe casciu, questu sc^ito o me garbou da subitu e mè saieva cau saveine
in po de ciù. Scusandume pè a scrittua cà nu le propriu cuxçi. Graxie a dopu 12/09/2008 - 19:49
ALB, Zêna
A fórma "sæ" a se dêuvia pe ti ti sæ (= tu sai), "sæ" (= sapete) a no l'é registrâ, mentre
l'é registròu séi e savéi. Fémmo notâ che gh'é ascì "semmo" = siamo, sappiamo.
Cìrca "invece" o Cazàssa o regìstra "in càngio". Ma o Marzâri o dîva
"invêce". E fórme
"invêxe" per "invêce" e "velôxe" pe "velôce" (fòscia formæ a-a biscöchìnn-a in sciô modéllo
voce - vóxe, noce - nôxe, luce - lûxe, ecc.) in bón zenéize vàn evitæ. 12/09/2008 - 10:32
Fabio, Zêna
Graçie pe-e informaçioìn… E ‘n’âtra cösa: chì gh’é scrîto “sò-u séi dînelo!”, ma mî ò
senpre sentîo “sæ” e no “séi” (ch’o veu dî “siete”) e l’ò atrovòu anche scrîto. Peu êse
questa ascì unn-a variante?
E pöi, o saieiva ciù corrètto dî “invêce” ò “invêxe”?
Torna graçie e conplimenti!
10/09/2008 - 21:11
ALB, Zêna
Gràçie pe-i conpliménti. Pe-e dôe persónn-e do vèrbo avéi, nisciùnn-a gramàtica ò vocabolâio
regìstra "noî avémmo" e "voî avéi" ma sôlo "noî émmo" e "voî éi". A poriéiva benìscimo êse
'na variànte locâle o, adreitûa, de famìggia.
10/09/2008 - 09:41
Fabio, Zêna
Intanto ve fasso i mæ conplimenti pe-o belliscimo scîto e pe a vòstra ammirévole intençión
de riscrovî a nòstra belliscima léngoa, che purtròppo a sta moéndo, sôviatutto chì a Zêna
dôve òrmâi niâtri zoêni demmo ciù importansa a-e lengoe de âtre naçioìn ciuttòsto che a
quella de nòstre reixi. Mî no gh’ò tanta esperiensa de Zeneize perché gh’ò sôlo chinz’anni,
ma lezendo in te queste pagine, m’é capitòu de trovâ doî personn-e do vèrbo “avéi” scrîte
“emmo” e “éi”. Mî l’ò senpre sentîo dî da mæ poæ, da mæ barba e da mæ nònna “avemmo” e
“avéi”. L’é poscibile ch’o sege unn-a variante da zöna de Marasci/Quessi?
Graçie mille e bon travaggio!!
04/09/2008 - 10:25
ALB, Zêna
Fæto. Gràçie. Tra tànte paròlle quarcösa-a scàppa de lóngo!
In zenéize se dîxe, e o l'é registròu, "giudiçe" co-a ç: "giudice" o l'é 'n italianìsmo
che tànti dêuvian.
04/09/2008 - 09:35
Stêva, Zêna
http://www.tuttozena.org/
Ah, e in'âtra cösa.
Viâtri éi scrîto:
giùdiçe ["dZudise]
Ma a létia "u", in zenéize, a se pronónçia [y].
(Mi, tra l'âtro, aviæ dîto "giùdice", sensa a "ç").
Salûi e vîva o nòstro béllo zenéize! 31/08/2008 - 21:55
ALB, Zêna
Fæto. Gràçie.
31/08/2008 - 19:31
Stefano (Stêva), Zêna
http://www.tuttozena.org/
Gh'ò 'na coreçión da segnalâve: "ti t'æ" veu dî "tu hai", no "tu sei".
Salûo! 16/06/2008 - 13:01
ALB, Zêna
Fæto. Gràçie.
Coreçioìn: manca quàrche acénto de quélli che no són obligatöi (senpre, primma,
fraze); a Zêna se dîxe: a l'é gradîa, con l'acénto acûto in sciâ "e" e no: a l'è gradîa,
co-o grâve.
16/06/2008 - 11:48
Piero de Bösanæo, Bösanæo
Agiùtti pe poéi scrîve chi: âæÆêçîöóôûª
Amîxi,
Æ
In pö a ciamæ scìmbolo (sottinteiso) (A-a fìn da paròlla o l'é sénpre tònico: ti t'æ
[ti "t E:], çitæ [si"tE:], ræna ["rE:na], bæxinâ [bE:Zi"na:]).
In pö a ciamæ létia (Se a létia æ a no l'é disponìbile se dêuvia o digràmma ae
scibén ch'o peu lasciâ di dùbbi.) Mi conséggio de ciamâla senpre létia e de cangiâ
a primma fraze coscì: A-a fìn da paròlla a l'é sénpre tònica.
EU
O l'é 'n digràmma ch'o se pronónçia [2].
O l'é 'n digràmma, perciò maschile.
Mi diéiva:
Dòppo a c, g, sc o se conpòrta cómme 'na e: sccéuppo ["StS2ppu], ancheu [an"k2:],
tovageu [tuva"dZ2:], verghéugna [ver"g2JJa], fascêua [fa"S2:a], schéuggio
["sk2ddZu].
Scignorîa.
Piero de Bösanæo
A l’è gradîa a coreçión de paròlle uzæ e da forma uzâ. Gràçie.
01/05/2008 - 08:09
ALB, Zêna
A grafîa a l'é 'na convençión: se peu çèrne un mòddo ò l'âtro.
Pe-o ditóngo prononçiòu [Ow] a grafîa ofiçiâ a l'à çernûo ou e òu.
Inta grafîa ofiçiâ chi dîxe "pignàtta", co-a i o doviéiva scrîvila
co-a i ascì.
01/05/2008 - 00:17
Filippo Noceti, A Særa
In-scio ditongo "OU".
ò senpre avuo un piccolo dubbio. O dittongo "OU" no saieva ciu corretto scrivilo
comem "AO" da o quæ o deriva e comme antigamente o se scriveva? D'atra parte o
risultato vocale "OU" o no l'è apronunsia streita de "AO" mangiAO. Un pò comme
pugnatta che ormai se pronunçia pignatta ma l'è ciu corretto continuà a scrive
con a "U".
|
[ in çimma da
pàgina ] |
