Co-a paròlla prozodîa se inténde o stùdio de cómme a ven dîta tùtta-a frâze stàndo aténti a-i cangiaménti di soìn con riferiménto a-o tìnbro, a l'intensitæ, a-a duâta, a l'intonaçión e a l'acénto.

E cöse ciù inportànti che sucêde into zenéize de Zêna pe vîa da prozodîa són ste chi.

1. Consonànte dógge che vêgnan sénce quànde s'atàcan a 'n'atra paròlla perché inte sto câxo se conpòrtan cómme se fîsan consonànte pretòniche: bèll'òmmo → bèl'òmmo; quéll'öxéllo → quél'öxéllo; vàddo in létto → vàd'in létto.
2. O cangio da poziçión de l'acénto: dôe paròlle ["du:e pa"rolle] → doê paròlle ["dwe: pa"rolle].
3. A craxi.
4. I cangiaménti couzæ da-a n velâre.
5. A chéita de létie.

I efètti pöi se pêuan mescciâ; prezénpio a frâze bèlla cómme o sô a vén dîta coscì: bèlla comò-u sô ["bElla ku"mOw "su:].

Marcâ ezataménte cómme se pronónçia tùtta 'na frâze, tegnìndo cónto da prozodîa, no l'é fàçile perché bezéugna rilevâ tùtti-i cangiaménti e non avéi dùbbi in sce cómme vàn segnæ. D'âtra pàrte quéllo che sucêde into zenéize o sucêde inte tùtte e léngoe e, solitaménte, o no vén marcòu.

In concluxón: e régole pe marcâ i-efètti da prozodîa gh'én: pe savéile basta segoî e indicaçioìn e-e conescioìn riportæ chi de d'âto. Ma l'Académia a conséggia de marcâ a prozodîa sôlo se gh'é 'n motîvo particolâre, prezénpio pe fâ notâ cómme 'n atô (dìmmo o Marzâri ò o Gövi) o pronónçia o zenéize.