- Zu, sciâ Margherìtta, scià se fàsse coràggio. S'o fîsò-u prìmmo che gh'é mòrto, mò-u l'ò-u quàrto... e pöi peu dâse che scià n'atrêuve 'n âtro ...

- Scià l'à 'n bèllo dî, ma mi no riêsci'a scordâmelo, pövo-u mæ Bepìn, o no dovéiva moî, ghe l'avéiva dîto: "Bepìn mîa che stémmo èrti, se ti veu caciâte zu dò-u barcón pìgite 'n paracadûte2. No, o l'à vosciûo caciâse zu dò-u barcón sénsa nìnte, e coscì o l'é picòu co-ê còrne 'nto fî do teléfono e o l'à scciupò-u téit'a'n tranvài... Pövo-u mæ Bepìn: o l'àiv-æ còrne, o savéiva d'avéile e o l'êo-orgoliôzo de portâle.
Adîo Bepìn conténto, o no ghe saiâ mâi ciù 'n sciâ tæra 'n bécco cómme ti! Adîo bécco a farfàlla! Ciâo gazòmetro! E còrne t'àn avèrt-ê pòrte do Paradîzo...

- E cöse sciâ veu fâ, bisogna rassegnarsi, però scià l'à vosciûo bén ànchò-u bonànima do Cialàn...

- Pövo-u mæ Cialàn! Ma perché o l'à mangiò-u porpetón co-ê réboe dòp'avéi pigiò-u Paliâno? O no gh'êa 'n òmmo cómme lê. Quànde de vòtte me sentîva mâ, sénsa che mi ghe dixésse nìnte, o me dîva: "Margàito, vàddo de la-a fà'n pö d'ægoa...", o chinâva zu e o l'anâva a fâme l'ægoa chéutta...
Adîo Cialàn, dòrmi che nisciùn t'adescjâ!

- Però, o bonànima do Feliçìn, o l'êa 'n brâv'òmmo...

- Pövo-u mæ Feliçìn, l'émm'asoteròu co-â strapónta perchò-u patîva de dolôri reumàtici. O l'êa 'n sentimentâle, o l'adorâva i fiôri, e 'nti prìmmi ténpi do nòstr'amô o vegnîva sénpre sóto-u mæ barcón co-in masetìn de fiôri. O-o baxâva e o mò-u caciâva sciù, mi o baxâva e ghò-u caciâva zu, lê o-o baxâva tórna e o mò-u caciâva sciù...
Adîo Feliçìn, l'ùrtimo màsso l'ò ancón inta càntia do comò bèllo sécco.

- Però o bén che scià l'à vosciûo òu Manoælo scià no l'à vosciûo a nisciùn, èh...

- Pövo-u mæ Manoælo, o l'êa 'n pö nevrasténico, sciâ védde, mò-u me voéiva bén. O me dâva di lerfoìn a tapêto che me scigoâva e oêge pe chìnze giórni, mò-u l'àiva 'na mainêa de dâli che n'aviæ vosciûo di âtri. Sôlo doê cöse o l'adorâva òu móndo: mi e a càccia. No ghe n'êa cacioéi cómme lê, no gh'êa perìcolo ch'o falìsse 'n cólpo! E quànd'o l'anâva a càccia, e o stâva fêua quélli chìnze ò vìnti giórni, mi tùtte-e matìn riçevéiva-a lêvre dò-u pedón: mi no sò cómm'o féss'a tiâghe coscì bén... Voscià sciâ no sò-u crediéiva: l'êa za doî méixi ch'o l'êa mòrto e mi continoâva a riçéiv-â lêvre...
Pövo-u mæ Manoælo, ànche da mòrto-o ghe tiâva!